Met één been staat Lézard in het David Byrniaanse tijdperk, met het ander in de underground post-punkscene van de jaren 80. Het is in de regel de cameleon die van kleur verandert, niet zomaar iedere hagedis, maar die natuurwetten lapt Lézard aan hun laars.

Frontman Neil Claes brengt vergezeld van 3 ijzersterke muzikanten een bontkleurige en meerlagige set op een stijgend en dalend tempo en waarbij ze hun invloeden van XTC, Talking Heads en hedendaagse post-punk acts niet onder de banken steken.

De geometrische en dansbare sound van hun muziek wordt ondersteund door projecties van digitaal verwerkte analoge beelden, goed voor een donders en energiek gesamtkunstwerk.